Awit Chapter – 12 – Ang Dating Biblia (1905)

1 Tumulong ka, Panginoon, sapagka’t ang banal na tao ay nalilipol; sapagka’t nagkukulang ng tapat sa gitna ng mga anak ng mga tao.

2 Sila’y nangagsasalitaan bawa’t isa ng kabulaanan, sa kanikaniyang kapuwa: na may mapanuyang labi, at may giring pulang puso na nangagsasalita.

3 Ihihiwalay ng Panginoon, ang lahat na mapanuyang labi, ang dila na nagsasalita ng mga dakilang bagay:

4 Na nagsipagsabi, sa pamamagitan ng aming dila ay magsisipanaig kami; ang aming mga labi ay aming sarili: sino ang panginoon sa amin?

5 Dahil sa pagsamsam sa dukha, dahil sa buntong hininga ng mapagkailangan, titindig nga ako, sabi ng Panginoon; ilalagay ko siya sa kaligtasang kaniyang pinagmimithian.

6 Ang mga salita ng Panginoon ay mga dalisay na salita; na gaya ng pilak na sinubok sa hurno sa lupa, na makapitong dinalisay.

7 Iyong iingatan sila, Oh Panginoon, iyong pakaingatan sila mula sa lahing ito magpakailan man.

8 Ang masama ay naggala saa’t saan man. Pagka ang kapariwaraan ay natataas sa gitna ng mga anak ng mga tao.