யோபு அதிகாரம் – 32 – திருவிவிலியம்

6ஆகவே பூசியனும் பாரக்கேலின் புதல்வனுமான

எலிகூ பேசத் தொடங்கினான்;

நான் வயதில் சிறியவன்;

நீங்களோ பெரியவர். ஆகவே,

என் கருத்தை உங்களிடம் உரைக்கத்

தயங்கினேன்; அஞ்சினேன்.

7நான் நினைத்தேன்; ‘முதுமை பேசட்டும்;

வயதானோர் ஞானத்தை உணர்த்தட்டும்.’

8ஆனால், உண்மையில்

எல்லாம் வல்லவரின் மூச்சே,

மனிதரில் இருக்கும் அந்த ஆவியே

உய்த்துணர்வை அளிக்கின்றது.

9வயதானோர் எல்லாம் ஞானிகள் இல்லை;

முதியோர் நீதியை அறிந்தவரும் இல்லை.

10ஆகையால் நான் சொல்கின்றேன்;

எனக்குச் செவி கொடுத்தருள்க!

நானும் என் கருத்தைச் சொல்கின்றேன்.

11இதோ! உம் சொற்களுக்காகக்

காத்திருந்தேன்,

நீங்கள் ஆய்ந்து கூறிய வார்த்தைகளை,

அறிவார்ந்த கூற்றை நான் கேட்டேன்.

12உங்களைக் கவனித்துக் கேட்டேன்;

உங்களுள் எவரும் யோபின் கூற்று

தவறென எண்பிக்கவில்லை.

அவர் சொற்களுக்கு தக்க

பதில் அளிக்கவுமில்லை.

13எச்சரிக்கை! ‘நாங்கள் ஞானத்தைக்

கண்டு கொண்டோம்;

இறைவனே அவர்மீது வெற்றி கொள்ளட்டும்;

மனிதரால் முடியாது’ என்று சொல்லாதீர்கள்!

14என்னை நோக்கி யோபு

தம்மொழிகளைக் கூறவில்லை;

உங்கள் சொற்களில் அவருக்கு நான் பதிலளிக்கமாட்டேன்.

15அவர்கள் மலைத்துப் போயினர்;

மீண்டும் மறுமொழி உரையார்;

அவர்கள் ஒரு வார்த்தையும்

சொல்வதற்கில்லை.

16அவர்கள் பேசவில்லை;

நின்று கொண்டிருந்தாலும்

பதில் சொல்லவில்லை;

நான் இன்னும் காத்திருக்க வேண்டுமா?

17நானும் எனது பதிலைக் கூறுவேன்;

நானும் எனது கருத்தை நவில்வேன்.

18ஏனெனில், சொல்லவேண்டியவை

என்னிடம் நிறையவுள்ளன;

என் உள்ளத்தில் ஆவி என்னை உந்துகின்றது.

19இதோ! என் நெஞ்சம்

அடைபட்ட திராட்சை இரசம் போல் உள்ளது;

வெடிக்கும் புது இரசத் துருத்தி போல் உள்ளது.

20நான் பேசுவேன்; என் நெஞ்சை

ஆற்றிக் கொள்வேன்; வாய்திறந்து

நான் பதில் அளிக்க வேண்டும்.

21நான் யாரிடமும்

ஒருதலைச் சார்பாய் இருக்கமாட்டேன்;

நான் யாரையும் பொய்யாகப் புகழ மாட்டேன்.

22ஏனெனில், பசப்பிப் புகழ எனக்குத் தெரியாது;

இல்லையேல், படைத்தவரே

விரைவில் என்னை அழித்திடுவார்.