சாலமோனின் ஞானம் அதிகாரம் – 2 – திருவிவிலியம்

1இறைப்பற்றில்லாதவர்கள்

தவறாகக் கணித்து

உள்ளத்தில் பின்வருமாறு

சொல்லிக் கொண்டார்கள்;

“நம் வாழ்வு குறுகியது;

துன்பம் நிறைந்தது.

மனிதரின் முடிவுக்கு

மாற்று மருந்து எதுவுமில்லை.

கீழுலகிலிருந்து யாரும் மீண்டதாகக்

கேள்விப்பட்டதில்லை.

2தற்செயலாய் நாம் பிறந்தோம்;

இருந்திராதவர்போல்

இனி ஆகிவிடுவோம்.

நமது உயிர்மூச்சு வெறும் புகையே;

அறிவு நம் இதயத் துடிப்பின்

தீப்பொறியே.

3அது அணையும்பொழுது,

உடல் சாம்பலாகிவிடும்.

ஆவியோ காற்றோடு காற்றாய்க்

கலந்துவிடும்.

4காலப்போக்கில் நம் பெயர் மறக்கப்படும்.
நம் செயல்களை

நினைவுகூரமாட்டார்கள்.

நம் வாழ்வு முகில் போலக்

கலைந்து போகும்;

கதிரவனின் ஒளிக்கதிர்களால்

துரத்தப்பட்டு,

அதன் வெப்பத்தால் தாக்குண்ட

மூடு பனிபோலச் சிதறடிக்கப்படும்.

5நம் வாழ்நாள் நிழல்போலக்

கடந்து செல்கின்றது.

நமது முடிவுக்குப்பின்

நாம் மீண்டு வருவதில்லை;

ஏனெனில் முடிவு குறிக்கப்பட்டபின்

எவரும் அதிலிருந்து மீள்வதில்லை.”

6“எனவே, வாருங்கள்;

இப்போதுள்ள நல்லவற்றைத் துய்ப்போம்;

இளமை உணர்வோடு

படைப்புப்பொருள்களை

முழுவதும் பயன்படுத்துவோம்.

7விலையுயர்ந்த திராட்சை மதுவிலும்

நறுமண வகைகளிலும்

திளைத்திருப்போம்;

இளவேனிற்கால மலர்களில்

எதையும் விட்டுவைக்கமாட்டோம்.

8ரோசா மலர்களை

அவை வாடுமுன்

நமக்கு முடியாகச் சூடிக்கொள்வோம்.

9நம் களியாட்டங்களில்

ஒவ்வொருவரும் பங்குகொள்ளட்டும்;

இன்பத்தின் சுவடுகளை

எங்கும் விட்டுச்செல்வோம்.

இதுவே நம் பங்கு;

இதுவே நம் உடைமை.”

10“நீதிமான்களாகிய ஏழைகளை

ஒடுக்குவோம்;

கைம்பெண்களையும்

ஒடுக்காமல் விடமாட்டோம்;

நரைதிரை விழுந்த முதியோரையும்

மதிக்கமாட்டோம்;

11நமது வலிமையே நமக்கு நீதி —

நமக்குச் சட்டம்.

வலிமையற்றது எதுவும் பயனற்றதே.”

12‘நீதி மான்களைத் தாக்கப்

பதுங்கியிருப்போம்;

ஏனெனில், அவர்கள் நமக்குத்

தொல்லையாய் இருக்கிறார்கள்;

நம் செயல்களை எதிர்க்கிறார்கள்;

திருச்சட்டத்திற்கு எதிரான

பாவங்களுக்காக

நம்மைக் கண்டிக்கிறார்கள்.

நற்பயிற்சியை மீறிய குற்றங்களை

நம்மீது சுமத்துகிறார்கள்.

13கடவுளைப்பற்றிய அறிவு

தங்களுக்கு உண்டு என

அவர்கள் பறைசாற்றுகிறார்கள்;

ஆண்டவரின் பிள்ளைகள்* எனத் தங்களை அழைத்துக் கொள்கிறார்கள்.

14அவர்களது நடத்தையே

நம் எண்ணங்களைக் கண்டிக்கிறது.

அவர்களைப் பார்ப்பதே

நமக்குத் துயரமாய் உள்ளது.

15அவர்களது வாழ்க்கை

மற்றவர் வாழ்க்கையினின்று

வேறுபட்டது;

அவர்களுடைய வழிமுறைகள்

மாறுபட்டவை.

16இழிந்தோர் என நம்மை

அவர்கள் எண்ணுகிறார்கள்;

தூய்மையற்ற பொருளினின்று

ஒதுங்கிச் செல்வதுபோல

நம்முடைய வழிகளினின்று

விலகிச் செல்கிறார்கள்;

நீதிமான்களின் முடிவு

மகிழ்ச்சிக்குரியது எனக்

கருதுகிறார்கள்;

கடவுள் தம் தந்தை எனப்

பெருமை பாராட்டுகிறார்கள்.

17அவர்களுடைய சொற்கள்

உண்மையா எனக் கண்டறிவோம்;

முடிவில் அவர்களுக்கு

என்ன நிகழும் என ஆய்ந்தறிவோம்.

18நீதிமான்கள்

கடவுளின் மக்கள் என்றால்,

அவர் அவர்களுக்கு உதவி செய்வார்;

பகைவரிடமிருந்து

அவர்களை விடுவிப்பார்.

19அவர்களது கனிவினைக்

கண்டுகொள்ளவும்,

பொறுமையை ஆய்ந்தறியவும்,

வசைமொழி கூறியும் துன்புறுத்தியும்

அவர்களைச் சோதித்தறிவோம்.

20இழிவான சாவுக்கு

அவர்களைத் தீர்ப்பிடுவோம்;

ஏனெனில், தங்கள் வாய்மொழிப் படி

அவர்கள் பாதுகாப்புப் பெறுவார்கள்.’

21இறைப்பற்றில்லாதவர்கள்

இவ்வாறு எண்ணி

நெறி தவறிச்சென்றார்கள்.

அவர்களின் தீயொழுக்கமே

அவர்களைப்

பார்வையற்றோர் ஆக்கிவிட்டது.

22அவர்கள் கடவுளின் மறைவான

திட்டங்களை அறியவில்லை;

தூய வாழ்வுக்குக் கைம்மாறு உண்டு

என்று நம்பவில்லை;

மாசற்றவர்களுக்குப் பரிசு கிடைக்கும்

என்று உய்த்துணரவில்லை.

23கடவுள் மனிதர்களை

அழியாமைக்கென்று படைத்தார்;

தம் சொந்த இயல்பின் சாயலில்*

அவர்களை உருவாக்கினார்.

24ஆனால் அலகையின் பொறாமையால்

சாவு உலகில் நுழைந்தது.

அதைச் சார்ந்து நிற்போர்

இறப்புக்கு உள்ளாவர்.