திருப்பாடல்கள் அதிகாரம் – 104 – திருவிவிலியம்

1என் உயிரே!

ஆண்டவரைப் போற்றிடு!

என் கடவுளாகிய ஆண்டவரே!

நீர் எத்துணை மேன்மைமிக்கவர்!

நீர் மாண்பையும் மாட்சியையும்

அணிந்துள்ளவர்.

2பேரொளியை

ஆடையென அணிந்துள்ளவர்;

வான்வெளியைக்

கூடாரமென விரித்துள்ளவர்;

3நீர்த்திரள்மீது உமது உறைவிடத்தின்

அடித்தளத்தை அமைத்துள்ளவர்;

கார் முகில்களைத்

தேராகக் கொண்டுள்ளவர்;

காற்றின் இறக்கைகளில் பவனி வருகின்றவர்!

4காற்றுகளை உம்

தூதராய் நியமித்துள்ளவர்;

தீப்பிழம்புகளை உம்

பணியாளராய்க் கொண்டுள்ளவர்.

5நீவீர் பூவுலகை அதன்

அடித்தளத்தின்மீது நிலைநாட்டினீர்;

அது என்றென்றும் அசைவுறாது.

6அதனை ஆழ்கடல்

ஆடையென மூடியிருந்தது;

மலைகளுக்கும் மேலாக

நீர்த்திரள் நின்றது;

7நீவீர் கண்டிக்கவே அது விலகி ஓடியது;

நீவீர் இடியென முழங்க,

அது திகைப்புற்று ஓடியது;

8அது மலைகள்மேல் ஏறி,

பள்ளத்தாக்குகளில் இறங்கி,

அதற்கெனக் குறித்த இடத்தை

அடைந்தது;

9அது மீறிச்செல்லாதவாறு

அதற்கு எல்லை வகுத்தீர்;

பூவுலகை அது மீண்டும்

மூடிவிடாதபடி செய்தீர்;

10பள்ளத்தாக்குகளில்

நீருற்றுகள் சுரக்கச் செய்கின்றீர்;

அவை மலைகளிடையே பாய்ந்தோடும்;

11அவை காட்டு விலங்குகள்

அனைத்திற்கும் குடிக்கத் தரும்;

காட்டுக் கழுதைகள்

தாகத்தைத் தீர்த்துக்கொள்ளும்;

12நீருற்றுகளின் அருகில்

வானத்துப் பறவைகள்

கூடுகட்டிக் கொள்கின்றன;

அவை மரக்கிளைகளினின்று

இன்னிசை இசைக்கின்றன;

13உம் மேலறைகளினின்று

மலைகளுக்கு நீர் பாய்ச்சுகின்றீர்;

உம் செயல்களின் பணியால்

பூவுலகம் நிறைவடைகின்றது.

14கால்நடைகளுக்கெனப்

புல்லை முளைக்கச் செய்கின்றீர்;

மானிடருக்கெனப் பயிர்வகைகளை

வளரச் செய்கின்றர்;

இதனால் பூவுலகினின்று அவர்களுக்கு

உணவு கிடைக்கச் செய்கின்றீர்;

15மனித உளத்திற்கு மகிழ்ச்சியூட்டத்

திராட்சை இரசமும்,

முகத்திற்குக் களையூட்ட எண்ணெயும்

மனித உள்ளத்திற்குப் புத்துணர்வூட்ட

அப்பமும் அளிக்கின்றீர்.

16ஆண்டவரின் மரங்களுக்கு —

லெபனோனில் அவர் நட்ட

கேதுரு மரங்களுக்கு —

நிறைய நீர் கிடைக்கின்றது.

17அங்கே பறவைகள்

கூடுகள் கட்டுகின்றன;

தேவதாரு மரங்களில்

கொக்குகள் குடியிருக்கின்றன.

18உயர்ந்த மலைகள்

வரையாடுகளுக்குத் தங்குமிடமாகும்;

கற்பாறைகள்

குழிமுயல்களுக்குப் புகலிடமாகும்.

19காலங்களைக் கணிக்க

நிலவை நீர் அமைத்தீர்;

ஆதவன் தான் மறையும்

நேரத்தை அறிவான்.

20இருளை நீர் தோன்றச் செய்யவே,

இரவு வருகின்றது;

அப்போது, காட்டு விலங்குகள்

அனைத்தும் நடமாடும்.

21இளஞ்சிங்கங்கள் இரைக்காகக்

கர்ச்சிக்கின்றன;

அவை இறைவனிடமிருந்து

தங்கள் உணவைத் தேடுகின்றன.

22கதிரவன் எழவே அவை திரும்பிச் சென்று

தம் குகைகளுக்குள்

படுத்துக்கொள்கின்றன.

23அப்பொழுது மானிடர்

வேலைக்குப் புறப்பட்டுச் செல்கின்றனர்;

அவர்கள் மாலைவரை உழைக்கின்றனர்.

24ஆண்டவரே! உம் வேலைப்பாடுகள்

எத்தனை எத்தனை!

நீர் அனைத்தையும்

ஞானத்தோடு செய்துள்ளீர்!

பூவுலகம்

உம் படைப்புகளால் நிறைந்துள்ளது.

25இதோ! பரந்து விரிந்து கிடக்கும் கடல்கள்;

அவற்றில் சிறியனவும் பெரியனவுமாக

வாழும் உயிரினங்கள் எண்ணிறந்தன.

26அங்கே கப்பல்கள் செல்கின்றன;

அங்கே துள்ளிவிளையாட

லிவியத்தானைப் படைத்தீர்!

27தக்க காலத்தில் நீர் உணவளிப்பீர் என்று

இவையெல்லாம்

உம்மையே நம்பியிருக்கின்றன.

28நீர் கொடுக்க,

அவை சேகரித்துக் கொள்கின்றன;

நீர் உமது கையைத் திறக்க,

அவை நலன்களால் நிறைவுறுகின்றன.

29நீர் உமது முகத்தை மறைக்க,

அவை திகிலடையும்;

நீர் அவற்றின் மூச்சை நிறுத்திவிட்டால்,

அவை மாண்டு மறுபடியும்

புழுதிக்கே திரும்பும்.

30உமது ஆவியை நீர் அனுப்ப,

அவை படைக்கப்பெறுகின்றன;

மண்ணகத்தின் முகத்தைப்

புதுப்பிக்கின்றீர்.

31ஆண்டவரின் மாட்சி

என்றென்றும் நிலைத்திருப்பதாக!

அவர் தம் செயல்களைக் குறித்து

மகிழ்வாராக!

32மண்ணுலகின்மீது

அவர் தம் பார்வையைத் திருப்ப,

அது நடுங்கும்; மலைகளை அவர் தொட,

அவை புகை கக்கும்.

33நான் வாழும் நாளெல்லாம்

ஆண்டவரைப் போற்றிப் பாடுவேன்;

என்னுயிர் உள்ளவரையிலும்

என் கடவுளுக்குப் புகழ் சாற்றிடுவேன்.

34என் தியானப் பாடல்

அவருக்கு உகந்ததாய் இருப்பதாக!

நான் ஆண்டவரில் மகிழ்ச்சி கொள்வேன்.

35பாவிகள் பூவுலகினின்று

ஒழிந்து போவார்களாக!

தீயோர்கள் இனி

இல்லாது போவார்களாக!

என் உயிரே! நீ ஆண்டவரைப் போற்றிடு!

அல்லேலூயா!