Awit Chapter – 49 – Ang Dating Biblia (1905)

1 Dinggin ninyo ito, ninyong lahat na mga bayan; pakinggan ninyo, ninyong lahat na nananahan sa daigdig:

2 Ng mababa at gayon din ng mataas, ng mayaman at ng dukha na magkasama.

3 Ang aking bibig ay magsasalita ng karunungan; at ang pagbubulay ng aking puso ay magiging sa pagunawa.

4 Ikikiling ko ang aking panig sa talinghaga: ibubuka ko ang aking malabong sabi sa alpa.

5 Bakit ako matatakot sa mga kaarawan ng kasamaan, pagka kinukulong ako ng kasamaan sa aking mga sakong?

6 Silang nagsisitiwala sa kanilang kayamanan, at nangaghahambog sa karamihan ng kanilang mga kayamanan;

7 Wala sa kaniyang makatutubos sa ano pa mang paraan sa kaniyang kapatid, ni magbibigay man sa Dios ng pangtubos sa kaniya:

8 (Sapagka’t ang katubusan ng kanilang kaluluwa ay mahal, at ito’y naglilikat magpakailan man:)

9 Upang siya’y mabuhay na lagi, upang siya’y huwag makakita ng kabulukan.

10 Sapagka’t nakikita niya na ang mga pantas ay nangamamatay, ang mangmang at gayon din ang hangal ay nililipol, at iniiwanan ang kanilang kayamanan sa mga iba.

11 Ang kanilang pagiisip sa loob ay, na ang kanilang mga bahay ay mananatili magpakailan man, at ang kanilang mga tahanang dako ay sa lahat ng sali’t saling lahi; tinatawag nila ang kanilang mga lupain ayon sa kanilang sariling mga pangalan.

12 Nguni’t ang tao’y hindi lalagi sa karangalan: siya’y gaya ng mga hayop na nangamamatay.

13 Itong kanilang lakad ay kanilang kamangmangan: gayon ma’y pagkatapos nila ay sinasangayunan ng mga tao ang kanilang mga kasabihan. (Selah)

14 Sila’y nangatakda sa Sheol na parang kawan; kamatayan ay magiging pastor sa kanila: at ang matuwid ay magtataglay ng kapangyarihan sa kanila sa kinaumagahan; at ang kanilang kagandahan ay mapapasa Sheol upang matunaw, upang mawalan ng tahanan.

15 Nguni’t tutubusin ng Dios ang aking kaluluwa sa kapangyarihan ng Sheol: sapagka’t tatanggapin niya ako. (Selah)

16 Huwag kang matakot pagka may yumaman. Pagka ang kaluwalhatian ng kaniyang bahay ay lumago:

17 Sapagka’t pagka siya’y namatay ay wala siyang dadalhin; ang kaniyang kaluwalhatian ay hindi bababang susunod sa kaniya.

18 Bagaman habang siya’y nabuhay ay kaniyang pinagpala ang kaniyang kaluluwa, (at pinupuri ka ng mga tao pagka gumagawa ka ng mabuti sa iyong sarili),

19 Siya’y paroroon sa lahi ng kaniyang mga magulang; hindi sila makakakita kailan man ng liwanag.

20 Taong nasa karangalan, at hindi nakakaunawa, ay gaya ng mga hayop na namamatay.